روش شناسی انتقال مفاهیم قرآنی به مخاطب جوان در روایات

در دنیای امروز بیشترین توجه جوانان معطوف به فضای مجازی است در حالی که راهبرد اصلی گردانندگان آن، اغفال مخاطب بوده و محتوای غالب این فضا، غیر دینی بلکه ضد دینی است. این در حالی است که تبلیغ دینی با هدف اقناع مخاطب انجام می‌گیرد و مبلّغان باید به تناسب شرایط زمانی، مفاهیم دینی و قرآنی را به مخاطبان منتقل نمایند. لازم است روش‌های تبلیغ دینی به عنوان یکی از ارکان تبلیغ به تناسب ابزارهای موجود در هر زمان به کار برده شود، در حالی که به نظر می‌رسد انتقال مفاهیم قرآنی به تناسب نیازها و اقتضائات نسل جوان حاضر صورت نپذیرفته است. لذا کافی نبودن روش‌های تبلیغ دینی، مبلّغان را به لزوم به کارگیری روش‌های نو در جذب مخاطب جوان برای انتقال مفاهیم قرآنی رهنمون می‌سازد. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی، روش‌های تبلیغ دینی و آسیب‌های هر یک از آنها را احصاء نموده و روش‌های جذاب‌سازی و آسان‌سازی مفاهیم قرآنی را با رجوع به سیره‌ی اهل بیت علیهم السلام و با توجه به اقتضائات زمان مورد بررسی قرار داده است. سپس با استفاده از روش میدانی و انتشار پرسشنامه، اثربخشی این روش‌ها را راستی‌آزمایی نموده و برای به کارگیری آنها پیشنهاداتی ارائه کرده است. طبق این پژوهش، روش طرح سؤال و استفاده از قالب‌های داستانی و هنرهای نمایشی می‌تواند در جذاب‌سازی مفاهیم قرآنی مؤثر واقع شود. اصلاح نگرش به قرآن کریم و زنده دانستن آن برای یافتن پاسخ سؤالات در هر زمان به تناسب هر مخاطب نیز، لازمه‌ی جذب مخاطب به قرآن و انس با آن دانسته شده است. در مقابل، عدم آشنایی کافی با زبان عربی و جمود نسبت به پیام‌های قرآنی و عدم تطبیق آن بر مصادیق امروزی، از موانع انس با قرآن محسوب می‌شود. استفاده از زبان تمثیل و دعا و القای مفاهیم در ضمن عمل نیز در آسان‌سازی و محسوس‌سازی مفاهیم قرآنی مفید خواهد بود. نکته‌ی قابل توجّه و پر تکرار در سیره‌ی اهل بیت علیهم‌السلام، اهتمام ایشان به القای مفاهیم در ضمن عمل و اکتفا نکردن به ارائه‌ی طریق می‌باشد. روش اقناع و روش بصری نیز از جمله روش‌های مؤثر است که می‌تواند برای انتقال مفاهیم قرآنی در فضای مجازی به کارگیری شود در حالی که پیام‌های قرآنی در فضای مجازی از این روش‌ها بهره‌ی زیادی نبرده‌اند.